A pasada semana, persoas da nosa Rede visitaron Megali Panagia, unha localidade de Halkidiki na Macedonia grega, moi próxima á mina de Skouries. Halkidiki, o terceiro destino turístico de Grecia, vese agora ameazado con este proxecto de 317 quilómetros cadrados de concesións mineiras que inclúen explotacións subterráneas, e a nova mina a ceo aberto en Skouries, que planea crear segundo á empresa un cráter de 700 metros de diámetro, mais que probablemente será moito máis grande.
Esta mina contou desde o primeiro momento coa oposición da poboación poboación local, das organizacións ambientais e cos informes negativos de organizacións científicas independentes. Porén, esta oposición foi brutalmente reprimida e os informes científicos ignorados. Mentres tanto, producíronse diversos procesos tramposos e escuros de transmisión de dereitos mineiros, exencións ilegais de impostos, construcións de estradas privadas a cargo do estado, etc.
Neste momento, a empresa empezou xa a súa actividade en distintos puntos da zona, con utilización de explosivos e escavacións, construción de balsas e instalación da maquinaria que precisan para levar a cabo o seu proxecto. Está prevista a liberación de enormes cantidades de po cargado con produtos tóxicos (metais pesados, arsénico e cianuro) que, proxectados para o aire a 700 metros de altitude, inevitablemente van caer cara atrás en terras agrícolas e en aldeas veciñas. Coa construción dunha enorme balsa de lodos vaise poñer en perigo a maior reserva de auga da zona contida no Kakkavos, e en definitiva o futuro sustentable da rexión.
Os compañeiros e compañeiras de Megali Panagia acompañáronnos a ver a desfeita. Imposible non conmoverse ao ver o fermosísimo bosque virxe de faias e carballos con esas enormes feridas.
Imposible non sentir dor ao “meternos nos zapatos” desas persoas que levan xa 10 anos loitando e agora ven como unha empresa de fóra planea aniquilar o seu futuro destruíndo toda a zona cunha actividade tan perniciosa.
Impresionounos ver a cantidade de madeira talada e amontoada nas beiras dos camiños. Esa madeira, propiedade indiscutible da poboación da zona, pasou directamente a mans da empresa, que vai aumentar os seus ingresos ca súa venta.
Visitamos tamén o local onde se reúne o colectivo de oposición á mina, e participamos nun programa da súa radio, intercambiando impresións acerca de como se levou a cabo a loita nun lugar e no outro.
As persoas que se opoñen á mina en Megali Panagia informáronnos de que é agora precisamente, cando goberna Siryza, partido que abandeirou a loita contra a mina de Halkidiki, cando a súa loita está a verse máis comprometida e o proxecto mineiro está a avanzar máis a correr. Consideraron un grande erro delegar a loita nas organizacións políticas, e consideran que o importante é manter a loita continuada e directa do pobo.
Desde ContraMINAcción queremos expresar con toda a nosa forza a nosa solidariedade coa loita do pobo grego contra o extractivismo, e moi en particular cos compañeiros e compañeiras de Megali Panagia e coa súa dor polo que alí está sucedendo.
Máis imaxes aquí