Arquivos da etiqueta: Plataforma Mina Touro-O Pino NON

Comunicado da Plataforma Mina Touro-O Pino non en relación á DIA

Deixa unha resposta

Facemos público o comunicado emitido pola Plataforma Mina Touro-O Pino non, en relación á DIA e á falta de transparencia da Xunta de Galicia con este tema:

A Plataforma veciñal MINA TOURO – O PINO NON entérase pola Unión Europea da data de publicación oficial da DIA da mina de Touro.

Resultado de imaxes para: mina touro

A Declaración de Impacto Ambiental (DIA) do proxecto de explotación de cobre a ceo aberto nos concellos coruñeses de Touro e O Pino, promovida por Cobre San Rafael, sairá publicada no Diario Oficial de Galicia (DOG) o vindeiro venres día 7 de febreiro. Así llo comunicaba onte a Presidenta da Comisión de Peticións do Parlamento Europeo á Plataforma Veciñal Mina Touro – O Pino NON e ás asociacións Cova Crea e Petón do Lobo, as tres iniciadoras de outras tantas peticións a respecto da mina de Touro, baseadas fundamentalmente no dano provocado nas augas subterráneas e superficiais e o risco que conlevaría unha nova explotación nuns terreos aínda sen restaurar.

Coma case sempre, a Plataforma Veciñal Mina Touro – O Pino NON é notificada das resolucións da Xunta de Galicia a través das institucións europeas e non directamente pola propia Administración autonómica. Xa a finais de 2017, logo da publicación do Proxecto Touro, desde o colectivo veciñal solicitáranse formalmente reunións con tódolos representantes públicos con competencias na materia, desde os alcaldes dos concellos afectados ata os representantes galegos no Parlamento Europeo, chegando xa daquela a primeira resposta desde Bruselas coa contestación da entón eurodeputada Lidia Senra, cando nun principio o lóxico sería esperar que respostaran antes os organismos máis cercanos e con competencias máis directas.

Na súa comunicación, a presidenta da Comisión de Peticións, Dolors Montserrat, dá traslado da carta que a conselleira de Medio Ambiente, Territorio e Vivenda lle remiteu con motivo da DIA negativa da mina de Touro, na que lle adianta a data de publicación oficial da mesma.

As tres peticións rexistradas, e debatidas na Comisión de Peticións en novembro de 2019, permanecen actualmente abertas e á espera da visita dunha delegación europea que analice e avalíe in situ os danos ao medio ambiente causados pola explotación mineira pechada hai máis de 30 anos e polas actividades desenvolvidas na actualidade polas empresas ubicadas dentro dos terreos da antiga mina.

Desde a Plataforma Veciñal acóllese con ledicia e optimismo que as autoridades recoñezan finalmente o problema das augas e a contaminación, pero a situación actual na contorna da mina segue a supoñer unha vulneración da Directiva Marco Europea da Auga e da Directiva Europea sobre Xestión de Residuos de Industrias Extractivas, producíndose, máis de 30 anos despois do peche dunha explotación, drenaxes ácidas.

Ademáis, a DIA negativa pon en evidencia cómo a situación pon en risco unha Zona de Especial Conservación (ZEC) da Rede Natura 2000. Por tanto, a plataforma non so solicitará que se manteña aberta a petición, senón que insistirá na necesidade dunha visita de inspección europea a Touro e outras minas galegas onde se evidencia a vulneración sistemática destas directivas.

O carpetazo ao proxecto de Cobre San Rafael non supón, de ningún xeito, baixar a garda ante a situación de desleixo dos últimos anos respecto dos danos provocados pola minería en Touro. A esixencia da restauración dos terreos e a recuperación das augas da contorna da mina seguirá estando vixente ata o seu total cumprimento, para o que a veciñanza e os distintos colectivos medioambientais se manterán permanentemente atentos e vixiantes.

Podes consultar a DIA nesta ligazón.

As peticións sobre a mina de Touro seguirán abertas no Parlamento Europeo

Deixa unha resposta

A xornada da delegación de representantes das asociacións contrarias á mina de Touro comezaba esta mañá coa reunión con Tatjana Zdanoka, vicepresidenta da Comisión de Peticións e con representantes dos distintos grupos políticos con representación na Eurocámara, onde estes escoitaron as reivindicacións do colectivo e mostraron a súa preocupación pola situación actual da minería en Galicia.

Pola tarde tocaba a quenda para a defensa das tres peticións sobre a mina de Touro, presentadas polas asociacións galegas Cova Crea, Petón do Lobo e Plataforma Veciñal Mina Touro – O Pino NON. Aínda que cada representante dispuxo de 5 minutos para expoñer a súa petición, o debate posterior levou a cabo de forma conxunta, unificando as peticións coma se fose unha, dada a conexión entre as tres.

O primeiro peticionario en intervir foi Luís Gallardo, veciño de Touro, quen solicitaba á Comisión de Peticións “que tome en serio a falta sistemática de cumprimento da lexislación da Unión Europea nas operacións mineiras galegas, e antes de que sexa demasiado tarde”, do mesmo xeito que explicaba que “desde que se presentou un novo proxecto para reabrir a mina en 2017, as autoridades estivéronse burlando de nós, xogando ao gato e ao rato. Retense a información ambiental, ignórase a Convención de Aarhus, restrínxese a participación pública e impóñense multas e sancións ridículas só despois de nosas continuas denuncias pola contaminación. Dinnos que vaiamos aos tribunais. E imos. O fiscal iniciou varias investigacións penais pero o sistema non funciona. Os xuíces e fiscais carecen dos recursos para levar a cabo investigacións penais longas e complexas relacionadas co medio ambiente, en particular cando abordan ducias de casos coñecidos e implicacións sistémicas. A administración é moi consciente disto e esa é a razón principal para manter a información ambiental crucial lonxe do público. […] Eles chámano ‘operación de baixo custo’ e ‘administracións amigas’, nós chamámolo morte, destrución, impunidade, inferno”.

O foco sobre a afección da mina de Touro á calidade das augas poñíao a segunda peticionaria, María del Pilar Sampedro, mariscadora da Ría de Arousa, quen destacou o papel da frota pesqueira na economía galega e como a actividade mineira descontrolada en Galicia mata lentamente “o noso modo de vida, o noso futuro e o dos nosos fillos e fillas. Se a actividade mineira reactívase o ritmo avanzará e as consecuencias non tardarán en producirse: peche de zonas de produción, desemprego e emigración”. Sobre o papel da Administración galega, Pilar tamén lembraba que “desde o Goberno denegóusenos durante máis dun ano o acceso a documentación esencial, imposibilitando a participación pública informada. […] Nosa administración ten claro a quen se debe e a quen serve, e non é nin aos sectores produtivos do mar e do campo nin ao cumprimento das normas da Unión Europea.”

Por último, Iria Méndez, unha moza veciña de Arinteiro, a “zona cero” da mina de Touro, expuxo a situación na que o novo proxecto de extracción de cobre promovido por Cobre San Rafael, deixaría tanto á súa familia como a todos os seus veciños: “Queren resucitar unha mina que implicaría construír a 200 metros da miña casa, si, a 200 metros,… unha balsa de residuos mineiros de 90 metros de alto e 3 quilómetros de lonxitude, con maior capacidade que a que fallou en Brumadinho, en Brasil, matando por centos de persoas. Cando esa presa teña unha falla crítica eu, os meus pais, a miña familia, os meus veciños e amigos, morreremos en segundos. En segundos… Enténdeno?[…] No proxecto nós somos apenas o factor ‘perda de máis de 50 vidas humanas’ baixo o epígrafe que indica que o risco de rotura da presa é ‘extremo’. Morreremos… Pero o certo é que xa nos mataron moito antes, pois para construír esa presa de morte expropiarían antes todas as terras agrarias que serven de base á nosa explotación”.

Os tres relatores coincidían na necesidade de que a Comisión de Peticións manteña abertas as peticións e que, ademais, inicien unha misión de investigación na que poidan ver por si mesmos a situación en Touro, así como noutras zonas mineiras de Galicia como son San Finx, Monte Neme ou Santa Comba.

Unha vez concluído o tempo dos peticionarios, tiña a quenda de palabra Daniel Fernández Gómez, representante da Comisión Europea, quen argumentou que “é responsabilidade dos estados membros prover os medios e recursos para que os cidadáns poidan esixir o cumprimento da normativa” ambiental e de tratamento de residuos extractivos, do mesmo xeito que “non hai indicio de infracción” na tramitación do proxecto presentado por Cobre San Rafael. Estas palabras sorprenderon á Vicepresidenta da Comisión de Peticións, Tatjana Zdanoka, que lle lembrou que a Comisión Europea é a gardiá dos Tratados e que esta e os estados membros teñen o deber de intercambiar información, polo que a Comisión está a ter unha actitude pasiva neste caso. Pola súa banda, a Vicepresidenta pediu enviar unha delegación a Touro para coñecer de primeira man a situación.

Excepto o representante do Grupo do Partido Popular Europeo, Francisco Millán Mon, os demais membros da Comisión de Peticións mantiveron unha postura favorable a que as peticións permanezan abertas á espera de nova información por parte da Xunta de Galicia. Magrete Auken, do Grupo da Verdes/Alianza Libre Europea, apelando ao principio de precaución, solicitou ademais trasladar a petición tamén á Comisión de Pesca e á Comisión de Agricultura do Parlamento Europeo, dado o grave impacto que a minería en Galicia supón para estes sectores produtivos estratéxicos na nosa economía.

Pola súa banda, Millán Mon tachou as tres peticións presentadas de “superfluas, prematuras e infundadas”, mostrando máis preocupación pola imaxe da minería galega que polo dano que a mesma causou e pretende seguir causando na nosa Comunidade Autónoma.

Finalmente, a presidenta da Comisión de Peticións, Dolors Montserrat, concluía coa resolución de proposta da Comisión de manter abertas as peticións e remitindo a decisión sobre a petición de visita a Galicia á reunión de coordinación, quen ten a competencia.

Posteriormente á intervención na comisión parlamentaria, tanto os peticionarios como os demais representantes dos colectivos que se trasladaron ata Bruxelas, comparecían diante dos medios de comunicación con Ana Miranda para facer unha valoración sobre o resultado da xornada no Parlamento Europeo. A representante do Bloque Nacionalista Galego en Europa sinalaba que “agora esta comisión parlamentaria ten que dirixirse á Comisión Europea para que lle pida, á súa vez, ao goberno galego, toda a información, que é o goberno competente, neste caso da minería, pero tamén ao goberno español, para que implemente as tres directivas europeas sinaladas. Imos ter uns meses para que o goberno galego leve a cabo un envío de información rigorosa”.

Mentres isto ocorría en Bruxelas, desde Huelva Atalaia Mining anunciaba os seus novos obxectivos de expansión a Chile e Perú. Significa isto, talvez, que están a pensar en desistir do seu proxecto de Touro? Ou ten que ver, talvez, coa sentenza xudicial firme que anulaba a Declaración de Impacto Ambiental da mina de Riotinto en Huelva?

Touro e O Pino: mentiras, afinidade con multinacionais, contaminación e obstáculos á información

Deixa unha resposta

(Nota de prensa da PLATAFORMA VECIÑAL MINA TOURO – O PINO NON.)

Os últimos datos ofrecidos pola Valedora do Pobo demostran a desidia e abandono da Xunta de Galicia respecto dos terreos da antiga explotación mineira de Touro e O Pino que só acode ao lugar ante as numerosas denuncias das veciñas e veciños. Tamén un reiterado afán de obstaculizar o acceso á información sobre o estado actual dos terreos e das medidas que se toman para que a mina abandonada no ano 1986 deixe de ser un grave foco de contaminación. Todo ocorre en pleno debate sobre a dubidosa viabilidade do proxecto presentado pola multinacional Atalaya Mining.


En decembro de 2017, o Director Xeral de Enerxía e Minas da Xunta de Galicia, Ángel Bernardo Tahoces, defendía en comisión parlamentaria que as augas subterráneas da zona mineira de Touro e O Pino non estaban contaminadas, e aseguraba que a reapertura da explotación estaría condicionada a que se cumpriran tódalas garantías medioambientais. O pasado venres, de novo en comisión do Parlamento de Galicia, insistía en que a Xunta compre coa legalidade e controla, con compromiso e responsabilidade, a administración do proxecto mineiro e a situación ambiental da mina de Touro e O Pino. Nada máis lonxe da realidade.
“As denuncias de asociacións e veciños remataron coa apertura de catro expedientes sancionadores”
No que vai de ano os únicos expedientes sancionadores abertos á concesionaria ou ás empresas sitas nos terreos da antiga mina dos que se ten coñecemento foron iniciados polas denuncias de particulares e de asociacións medioambientais. Toda a información que se coñece, fíxose pública grazas ao traballo da Valedora do Pobo, que tivo que insistir -en repetidas ocacións- para recibir a información solicitada.
Trátase do desbordamento da balsa de Bama, a aplicación de tecnosolos sen o preceptivo informe favorable previo por parte da xefatura territorial, o vertido non autorizado de augas residuais ao río Brandelos causado polas labores de sondaxes mineiras levadas a cabo en pistas públicas – para os que tampouco contaban coa licencia municipal- e o uso de solos reciclados para a actividade da planta de valorización de residuos sen previo informe favorable. Estes son só catro exemplos dos moitos expedientes disciplinarios que a Xunta tería que ter iniciado de oficio se, como di Tahoces, a administración controlara o lugar con “compromiso e responsabilidade”. Máis isto non ocorre. As veciñas e veciños de Touro e O Pino convertéronse dende 1986 – e máis especialmente dende o pasado mes de agosto – en axentes especiais de vixilancia na procura dun control que a Xunta de Galicia non realiza, tal e como constata o informe da Valedora do Pobo. Empresas operando fóra da legalidade. Contaminación chegando aos regatos e ríos. Dende 1986. E non é un lema, é a realidade que sofren Touro e O Pino dende que a anterior propietaria abandonara os terreos ante a baixada do prezo do cobre.
Segundo información facilitada por Milagros Otero Parga, no tocante á balsa de Bama infórmase de que “non existe ningunha sinalización da balsa mineira, nin da súa existencia, nin da súa profundidade, composición ou risco, nin medidas de seguridade que impida acceso a ela” e que “a súa única xustificación – a da empresa propietaria dos terreos- era que se trataba do sistema máis económico, non o máis eficaz nin eficiente”.
Augas de Galicia constata a existencia dun vertido “constante e continuo”
A información que recibe a Valedora do Pobo de Augas de Galicia indica que “dos resultados obtidos nestas determinacións destacan os valores de condutividade na balsa e no efluente desta, que resultan dúas ordes de magnitude superiores ao resto de puntos, e o valor de pH no efluente da balsa (4.8)”. Remárcase ademais que, sorprendentemente, tres días despois de instar a Explotaciones Gallegas a solucionar o problema da balsa, esta “segue a presentar vertido por rebouse cara o río Brandelos”. A situación volve a manterse un mes máis tarde, cando os técnicos da gardería fluvial adscrita á Demarcación Galicia Centro de Augas de Galicia constatan a existencia dun vertido “constante e continuo de augas residuais misturadas con augas pluviais”. Augas de Galicia procedeu á incoación en data 08/03/2018 dun expediente sancionador que se atopa en fase de instrución.
Por outra banda, as analíticas que Augas de Galicia aportaba recentemente á Asociación para a Defensa Ecolóxica de Galicia (ADEGA) confirmaron a contaminación en tódolos ríos da contorna da mina de Touro nos últimos dez anos por metais pesados e alta acidez, polo que se fai patente que as actividades levadas a cabo nos terreos da mina non estaban nin están sendo axeitadamente inspeccionadas. E ao contrario do que sostén o Director Xeral de Enerxía e Minas e tal e como demostran os resultados ofrecidos pola entidade, os niveis de PH non son normais desde 2013.
Medio Rural: incompatibilidade co aproveitamento gandeiro e mesmo forestal Sanidade: risco grave para o medio ambiente e a saúde pública
Medio Ambiente: proxecto pouco definido, desorganizado e con numerosas incongruencias Augas de Galicia: medidas insuficientes e inaxeitadas para garantir a calidade das augas IGME: incertidumes sobre a viabilidade económica do proxecto
Cómpre engadir que o contido dos informes sectoriais emitidos polos técnicos da Xunta xa coñecidos, deixa constancia dos numerosos aspectos negativos e deficiencias que presenta o proxecto de Cobre San Rafael.
Segundo os técnicos da Xunta de Galicia, as explotacións gandeiras “poden ver afectados tanto o subministro como a calidade da auga da que se abastecen ao producirse a destrución dos acuíferos e a contaminación química derivada da disolución química e arrastre dos diferentes compostos químicos na auga de chuvia”; “as explosións e voaduras poden repercutir no benestar animal”; “pode ocasionar unha intoxicación por cobre na gandaría”; respecto ás voaduras “non se fai unha avaliación detallada sobre o seu impacto na poboación”; “non se fai unha avaliación dos posibles materiais radioactivos naturais que se poden atopar asociados ao cobre na explotación (uranio, torio e radio e produtos da súa desintegración, como o radon)”.
O informe de Medio Ambiente, dos máis contundentes, fala tamén de “inconcrecións“, “incongruencias”, e de “cuestións non tratadas que precisan dunha argumentación con base científico- técnica sólida e contrastada” respecto da impermeabilización dos residuos perigosos. Son os datos que utiliza a Plataforma Veciñal Mina Touro – O Pino NON para opoñerse ao proxecto, pese as acusacións, precisamente e paradóxicamente, de Cobre San Rafael de facelo con “argumentos sen base técnica”.
Estes informes únense a dous sobradamente coñecidos, os presentados pola Federación Ecoloxista Galega e a Sociedade Galega de Historia Natural, ambos demoledores. A SGHN xa advertíu no seu día de que “no caso de fallar ditos diques enormes, que rodearían por dous dos tres lados á aldea de Arinteiro, a menos de 250 m de distancia das casas, o estudo recoñece que terían consecuencias moi altas en canto a perda de vidas humanas, danos ao medio ambiente e perdas económicas, e iso sen ter avaliados os seus efectos sobre a ZEC Sistema fluvial Ulla-Deza, as especies ameazadas (nomeadamente Margaritifera margaritifera, o mexillón de río, e Galemys pyrenaicus, a toupa de río), a riqueza pesqueira e marisqueira da ría de Arousa e o Humidal Ramsar Complexo intemareal Umia-Grove-Carreirón”, entre outras moitas críticas.
A Fraternidade Internacional do Camiño de Santiago é a última en unirse á loita avalada xa por case douscentos colectivos, asociación, institucións e plataformas
A Fraternidade Internacional do Camiño de Santiago (FICS), logo de asesorarse con diversos especialistas, ven de mostrar unha fonda preocupación polo proxecto da mina de Touro pola súa proximidade ó Camiño, advertindo que en pleno Ano Europeo do Patrimonio Cultural e en vésperas do Ano Santo 2021 resulta alarmante a probable e directa afección do Camiño Francés, Itinerario Cultural Europeo e Patrimonio Mundial. Hai que recordar que o movemento que se opón ao proxecto conta co apoio de trinta concellos (de diferentes e variadas cores políticas), sindicatos e de sectores produtivos tan relevantes como o do mar – coa ría máis produtiva de Galicia en perigo -, o do agro e o do turismo.
#10XMinaNON foi unha mobilización histórica
Co coñecemento de todos estes datos, que responden unicamente a datos e informacións coñecidas do proxecto e non a ideoloxías como se pretende vender dende certos sectores, e tendo en conta a magnitude da manifestación que o pasado domingo percorreu as rúas compostelás, na que ducias de miles de galegas e galegos mostraron o seu rotundo rexeitamento á minaría destrutiva e contaminante, resulta inconcibible e inadmisible que a estas alturas o Director Xeral de Minas, a viceportavoz do Grupo Popular Paula Prado, ou o mesmo presidente da Xunta de Galicia, Alberto Núñez Feijoo, continúen apelando á “legalidade” ou á “minería sostible” e ao seu compromiso e responsabilidade. Tal e como demostran estes feitos, as empresas que operan nos terreos da mina de Touro e O Pino fano fóra da legalidade, fano sen ningún tipo de control, vixilancia ou seguimento da administración. Fano, en definitiva, porque poden e lles resulta máis rentable. Fano porque non lles importa as consecuencias mediombientais que os seus actos teñan no futuro. Fano, concluíndo, coa colaboración dunha administración que fai moito que abandonou aos veciños e veciñas de Touro e O Pino, da conca do Ulla e da Ría de Arousa.
Pola omisión do seu deber á fronte da Dirección Xeral de Enerxía e Minas, non actuando fronte ás múltiples ilegalidades que se levan cometendo nos terreos da mina nos últimos anos, máxime cando é de sobra coñecido que Atalaya Mining acumula denuncias por parte da Fiscalía de Medio Ambiente de Andalucía e que os seus accionistas son responsables dalgunhas das catástrofes medioambientais de tódolos tempos; e pola constante obstaculización por parte do seu departamento no acceso á información do expediente da mina de Touro; se Ángel Bernardo Tahoces quere actuar con “compromiso e responsabilidade”, o que debería é dimitir.