2 reflexións sobre “Difunde o encontro

  1. david

    lembremos o poema de Antón Avilés de Taramancos

    Eu amo as minerais entrañas do meu eido
    quixera nun momento que o soterrado seixo
    rubira ata os meus labios e sentírase vivo,
    vivo como unha fera bruantemente viva
    que o amor domeara da súa escuridade.

    Ir caíndo en pingueiras enriba da estrutura
    do antracito, do wolfram, onde florece o ouro
    e treman as turbinas das burgas e da noite
    que atafegada dorme no corazón da terra.

    Mamar leite materno no fondo dos carballos
    a carón das raíces dos bosques e das veas
    da terra que sotén o centeo
    e entrega ó sol os gromos do pan alegremente.

    Náufrago soterrado, feliz entre as estrelas
    de auga primitiva, o corazón mollado
    na saiba poderosa que dá lentura ás leiras,
    en silandeiro navegar, amante aínda,
    ter saudade da luz, do sal, de ve-lo vento,
    da chuvia elemental caíndo nos pomares:
    ser orfo, orfo espido, para amar con mais furia
    a flor roxa do cobre e o iris do estaño.

    Acaso así sería verdade a miña vida
    vir da profundidade e erguerme no infinito
    enraigado no colo da terra tendo a frente
    como único astro no epicentro das tebras.

    Responder

Deixa unha resposta

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *

Este sitio emprega Akismet para reducir o spam. Aprende como se procesan os datos dos teus comentarios.