Arquivos da etiqueta: minaría

Vistas dende o Monte Neme da fermosa lagoa de Baldaio

O Monte Neme galego

Deixa unha resposta

Compartimos esta reflexión da Plataforma Pola Defensa do Monte Neme, colectivo que fai parte de ContraMINAcción.

Dende vai tempo vimos advertindo da promoción (directa ou indirecta) das balsas e a canteira do Monte Neme como lugar turístico por parte de particulares (instagramers ou non), prensa e incluso entidades públicas.

Estes días vemos o Monte Neme moito nos medios, na maioría das ocasións facendo unha denuncia condescendente dos instagramers que se bañan alí, mentres ao mesmo tempo, se loan as belezas das súas augas turquesas e paisaxe exótico ou se cualifica como un paraíso. Bañarse está moi mal, din, pero engadindo na mensaxe “prohibido”, “belas augas”, “exótico” ou cualificativos semellantes e ademais dicindo que todo o mundo devece por achegarse ata alí. Facendo isto acéptase e foméntase o comportamento de ir á canteira.

Hai quen vai máis alá e non de forma inocente o usa para facer chegar a súa mensaxe ou a súa promoción, sexa turística, política, persoal ou audiovisual. E así, agora temos que o Monte Neme é o “Chernobyl galego”.

Por que? Pois porque se acaba de estrear unha serie homónima sobre a catástrofe nuclear do 86. Primeiro fálase do Monte Neme, dando unha imaxe romántica e adornada da canteira, pasando de ser unha canteira de seixo a unha mina de volframio nazi como preámbulo para chegar a radioactividade e rematar nomeando a serie en cuestión para promocionala. E isto só é o comezo, pois parece ser que se está a rodar alí unha serie e din que en pouco tempo o Monte Neme será tendencia. Máis romaría moderna.

O problema é máis ca uns frikis bañándose, é o funcionamento das redes sociais e os medios tradicionais, e é un problema estrutural da sociedade. Porque non somos conscientes e porque se permite. Permítese dende as institucións por acción ou omisión, promocionándoo ou deixando que o problema creza por non tomar as debidas medidas que a lei esixe.

Tamén a propia xente común o permite. Hai xente que todo isto o considera positivo e unha oportunidade, un filón que explotar. Que veña a xente e que falen de nós, dá o mesmo que veñan ver as nosas porqueiras. Soa mal, pero é o que é, e é o que lles estamos a ofrecer. Ademais, é tratar a xente de fóra de parvos. Tal turismo ofrecemos, tal turismo recibimos. Aínda peor, convivimos con eles e coa situación, e pasa a formar parte da nosa imaxe e logo de nós mesmos. Nós mesmos, os de aquí, o tragamos cando somos os primeiros que recibimos estas propostas e aceptamos como boa esta situación, para acabar sendo partícipes nesta farsa convertidos en anfitrións de paisaxes alleas.

Os esforzos por dignificar e promocionar uns concellos de Carballo e Malpica como culturais, artísticos, naturais, costeiros e megalíticos quedaranse no “Chérnobil galego”. Á terra dos mil ríos e mil fontes, non veñen a vernos a nós, a nosa esencia e os nosos paisaxes, os nosos monumentos milenarios e a nosa cultura, non, só veñen ver as pozas dunha canteira, as Maldivas dos probes e fachendosos e o maldito Chernobyl.

Cal é a solución, pois? O problema require unha reflexión máis profunda: que tipo de turismo e entornos queremos para nós mesmos? Queremos un “posTurismo” ou “turismo negro” (“dark tourism”) de paisaxes degradadas alieníxenas devidas en escenarios do glamour?, ou pola contra, queremos ter unha oferta verde e cultural que encaixe coa historia do noso monte e da nosa terra? Queremos un turismo orientado ao foráneo, ou unha oferta para viaxeiros e propia, que nos defina e poidamos vivir e gozar nós mesmos en primeiro termo?

Quen teña a autoridade de decidir e mudar as cousas, polo menos que sexa coherente e aposte por algo abertamente, e que asuma a súa responsabilidade. O primeiro é protexer á xente dos riscos da canteira e arranxar este perigo público coa restauración debida. Ademais debería escoitar, aceptar e incluír as propostas da cidadanía, dende a cal non deberiamos permitir que a restauración e futura actuación sexa un lavado de imaxe das malas praxes mineiras e institucionais.

Para nós, sería unha verdadeira mágoa manter a situación actual e deixar crecer a bola ou apostar directamente por un turismo de paisaxes degradadas e que nos coñeceran desa maneira. Se non tiveramos nada… quizáis, pero tendo un monte cheo de patrimonio e historia, sería unha mágoa desaproveitar a oportunidade. Cando poderíamos ser coñecidos coma o “Stonehenge galego”, ou o “Monte Olimpo galego” ou, se preferides non ir tan lonxe, a “Santa Tegra bergantiñán” ou o “Monte Pindo bergantiñán”.

O Monte Neme é o “Monte Neme galego”, o monte mítico galego. Os apelidos e alcumes temos que aprender a poñelos nós mesmos.

14 de Xullo de 2019

Vistas dende o Monte Neme da fermosa lagoa de Baldaio

Pela preservação de Covas do Barroso fronte a minaría destrutiva en Portugal

1 Resposta

Unha petición pública de Unidos en Defesa de Covas do Barroso, na veciña Portugal para ir o seu Parlamento. Tódalas persoas residentes na Unión Europea poden asinar, co seu documento de Identidad (como verificación). Asina por favor.

Esta é a ligazón:

https://peticaopublica.com/mobile/pview.aspx?pi=PT91264

Para ter bos motivos para participar da petición, escoita o testemuño da representante de Unidos em Defesa de Covas do Barroso durante o IV Encontro de ContraMINAcción en Santiago de Compostela.

Mensaxe das compañeiras portuguesas:

“Estamos quase à chegar a um total de 5.000 assinaturas manuscritas e online! Daqui a pouco, iremos transmitir a petição a Assembleia da República. Mas antes disso, ainda precisamos de vocês!

Os cidadãos da União Europeia e dos país que fazem parte da Comunidade dos Países de Língua Portuguesa também podem assinar!

Por favor, divulgem, partilhem, peçam aos seus amigos, familiares, vizinhos! Precisamos de toda a ajuda.

Todos juntos, temos uma oportunidade de defender e proteger Covas do Barroso!

Obrigada! ☘”

Covas do Barroso

O IV Encontro de ContraMINAcción convocará na Galiza movementos contra a minaría destrutiva de toda a Península Ibérica

Deixa unha resposta

Celebrarase os días 16 e 17 de febreiro en Santiago de Compostela e participarán 14 asociacións e plataformas de España e Portugal que traballan contra os impactos sociais, económicos e ambientais da actividade mineira

A Rede contra a Minaría Destrutiva na Galiza ContraMINAcción1 está a organizar o seu IV Encontro, que se celebrará en Santiago de Compostela os días 16 e 17 de febreiro. Nesta cuarta edición, baixo o título “Impactos da minaría na Península Ibérica”, o evento transcende as fronteiras de Galiza ao invitar 14 organizacións e plataformas que se opoñen á actividade mineira en España e Portugal polas consecuencias negativas que esta ten no seu entorno2.

O IV Encontro de ContraMINAcción deseñou un programa de actividades abertas de acceso libre para toda persoa que queira participar. Así, durante a mañá do sábado 16 de febreiro, desenvolveranse tres mesas redondas no Museo do Pobo Galego: “Un regueiro de desastres contaminantes”, “Novo boom: a febre polo ouro e outras febres” e “Daquela que? Hai alternativas”. O domingo 17 de febreiro, asistiremos á estrea do documental “San Finx: a catástrofe de 1960”, dirixido por Irene Pin Basanta, que se proxectará na Casa do Matadoiro (praza do Matadoiro) a partir das 10:00 horas, tamén en Compostela.

Tecendo redes a nivel internacional contra a minaría

Un dos obxectivos principais deste evento será visibilizar as dimensións do boom mineiro na Península Ibérica e continuar a tecer redes entre os colectivos que se enfrontan á minaría insostible, destrutiva e produtora de refugallos dentro e fóra de Galiza. A causa do esgotamento progresivo dos recursos minerais do planeta e do crecemento exponencial do seu consumo, as prácticas mineiras están a ser cada vez máis agresivas co medio ambiente e os hábitats e sociedades afectadas. Isto está a implicar un aumento da sinistralidade, como demostran numerosos accidentes acontecidos nas últimas semanas como a rotura da balsa de lodos en Brumadinho, no Brasil; ou, en España, o derrubamento acontecido na mina Cobre Las Cruces, en Sevilla, que obrigou ao seu peche; ou o desbordamento das balsas residuais de Touro; feitos todos que se analizarán no encontro xunto coas invitadas e invitados. Trátase dunha problemática global que se está a agudizar cada vez máis e que, co ánimo de enfrontala con máis forza, xa propiciou, en anteriores encontros, a alianza dos colectivos que formamos parte de ContraMINAcción na Galiza con organizacións internacionais como Yes to Life No to Mining (YLNM). Agora, a través do IV Encontro agardamos poder reforzar esa rede a nivel peninsular.

Podedes seguir as nosas publicacións e debates en redes sociais a través do cancelo #ContraMINA2019

 

Notas:

1ContraMINAcción somos unha plataforma galega que desenvolve actividades contra a minaría destrutiva na que estamos integradas 24 organizacións e colectivos da Galiza (http://www.contraminaccion.org/colectivos-que-formamos-a-rede/)

2Asociación de afectados por metales pesados (Cartagena), Coordinadora No a la Mina de Uranio (Salamanca), La Raya sin Minas (Valencia de Alcántara, Cáceres), No a la Mina en el Valle del Corneja (Ávila), No a la Mina en la Sierra de Ávila (Ávila), No a la Mina en la Sierra de Yemas (Ávila), No en mi Tierra (Zamora), Oro No (Asturias), Plataforma Ciudadana Sierra de Morón (Sevilla), Plataforma Sierra de Gata Viva (Cáceres), Salvemos la Montaña (Cáceres), Salvemos las Villuercas (Cáceres) e Unidos em Defesa de Covas do Barroso UDCB (Portugal).

A importancia das mobilizacións para defender o propio

Deixa unha resposta

Lentes Diverxentes está a difundir novos testimonios e reflexións sobre a manifestación do 10 de xuño de 2018 en contra do proxecto mineiro de Touro-O Pino, sobre a importancia das movilizacións para defender o propio.

ContraMINAcción estivo alí, facendo parte da maioría iluminada.

 

A mina de Touro é inviable

Deixa unha resposta

Santiago de Compostela, 13 de Novembro 2018

As plataformas Mina Touro – O Pino NON e Pola Defensa da Ría de Arousa reiteran a inviabilidade do proxecto mineiro e denuncian o desleixo da Administración na súa obriga de protexer os elementos patrimoniais gravemente afectados pola explotación de cobre a ceo aberto.

Logo de coñecer o informe no que ICOMOS, órgano asesor da UNESCO en materia de conservación do patrimonio, alerta das graves consecuencias que a reapertura da mina de Touro e O Pino tería para o Camiño de Santiago, así como para outros elementos do patrimonio histórico e cultural dos concellos afectados, as organizacións que se opoñen ó proxecto vense na obriga de facer público novamente o seu descontento e a súa preocupación polas irreversibles consecuencias que o proxecto conlevaría de ser aprobado pola Xunta de Galicia.

Como o organismo asesor recolle no seu informe, o Estado signatario da Convención do Patrimonio Mundial, pola que se inclúe un ben na Lista de Patrimonio Mundial da UNESCO, asume voluntariamente o compromiso de protexelo, conservalo, revalorizalo e non adoptar deliberadamente medidas que o poidan danar, directa ou indirectamente. Asimesmo, tamén se adquire o deber de informar ó órgano da ONU cando existan factores que poidan afectar á conservación do valor excepcional dun ben inscrito na Lista de Patrimonio Mundial, como é o caso do Camiño Francés. No que lle compete á Xunta de Galicia, a Lei de Patrimonio Cultural de Galicia tamén é clara ó establecer un réxime específico de protección dos Camiños de Santiago, e indicando que as obras e actividades no ámbito delimitado destes deben ser compatibles coa conservación e coa protección dos seus valores propios e, como criterio xeral, deben manter as características principais do territorio que conforman, o que supón o mantemento preferente dos núcleos tradicionais e das actividades agropecuarias e forestais. Sen ir máis lonxe, a Guía de Boas Prácticas Para As Actuacións Nos Camiños da Xunta de Galicia recolle que “con carácter xeral, non se permitirán novas canteiras a ceo aberto nin vertedoiros no territorio histórico nin no seu caso na zona de amortecemento”.

Ademáis de usurpar o valor eminentemente agrícola e gandeiro das terras de Touro e O Pino, a explotación mineira tamén suporía unha grave pérda económica pola grave afección ó Camiño Francés, especialmente no concello do Pino, onde o impacto da ruta xacobea na economía local é cada vez maior, tanto nos ingresos que supón o aumento anual de peregrinos que siguen esta vía como polo incremento de afiliacións á Seguridade Social, vinculado directa ou indirectamente ó boom de peregrinacións a Santiago.

Polo tanto, ICOMOS vén de unirse á loita contra a mina e a deixar moi claro que este proxecto non é posible, non é compatible e non é sustentable cos nosos medios de vida nin co noso patrimonio. E faino lembrándolle ás administracións competentes que a destrucción dos bens culturais e do seu entorno considérase expolio e está prohibido pola Constitución e pola normativa sobre patrimonio histórico, estatal e autonómica, que a desenrolan.

Esta mañá a Libraria Couceiro de Santiago de Compostela acollía a rolda de prensa convocada polas plataformas Mina Touro – O Pino NON e Pola Defensa da Ría de Arousa.

A MINA DE TOURO-O PINO AMEAZA O PATRIMONIO MUNDIAL DO CAMIÑO DE SANTIAGO

Deixa unha resposta

Fraternidade Internacional do Camiño de Santiago ( FICS), 7 de novembro de 2018

Tal como a FICS fixo público o pasado mes de xuño, o proxecto de mina a ceo aberto nos termos municipais do Pino e Touro é unha grave ameaza ao Camiño de Santiago (Camiño Francés), ante a cal a Xunta de Galicia -administración responsable da protección deste Ben Cultural de valor universal- garda silencio.

Un recente informe técnico do Comité Internacional de Monumentos e Sitios ( ICOMOS), organismo asesor da UNESCO en materia de conservación do Patrimonio Mundial, confirmou as graves ameazas contra o trazado do Camiño Francés e a súa adecuada conservación tras unha minuciosa análise do proxecto mineiro e a documentación achegada pola propia empresa promotora Atalaya Mining-Explotacións Galegas S. L. O texto, ao que a FICS tivo acceso, subliña que o proxecto “supón unha clara violación da normativa de protección” que non só invade a contorna do Camiño Francés senón que supón a destrución material de parte do seu trazado, “ contravindo a lexislación -nacional e internacional- vixente na materia”.

Convén lembrar que para que un Ben Cultural sexa incluído na Lista de Patrimonio Mundial, as administracións responsables da súa custodia deben responsabilizarse dunha estrita preservación do mesmo para que conserve os seus valores de identidade.

No citado informe, ICOMOS afirma que a actuación das administracións contraviene “os compromisos adquiridos polo Estado español ao promover a inscrición do Camiño de Santiago na Lista do Patrimonio Mundial”. En particular, o organismo internacional de custodia do patrimonio cultural sinala que “non se tivo en conta a necesidade de previr ao Comité do Patrimonio Mundial respecto a a actuación que se pretende realizar”, en alusión ao proxecto da mina de cobre de Touro-O Pino.

Tras un detallado estudo do tramo afectado, sinálase unha lista de afeccións negativas que provocaría o proxecto mineiro, que inclúe tanto a deterioración do medio natural inherente ao Camiño de Santiago –que segundo o informe afectaría polo menos a 2,7 millóns de peregrinos durante a duración da actividade extractiva da mina– como a destrución de parte do “itinerario xacobeo protexido” entre Quión e Arca e de parte dos bens culturais asociados ao Camiño.

O resultado desas afeccións, sumadas a outras agresións sufridas pola ruta xacobea nos últimos anos, supón unha “perda continuada dos valores patrimoniais” que pode implicar unha “profunda repercusión pola súa influencia na identidade do propio Camiño”. En canto a esta perda de identidade, o informe de ICOMOS lembra o seguinte: “No caso da perda dos valores excepcionais polos que foi incluído na Lista do Patrimonio Mundial un Ben Cultural, ou que o Estado parte non solvente os perigos comprobados ou potenciais que afecten o Ben, este pode ser excluído da Lista do Patrimonio Mundial pola UNESCO”.

A FICS, como entidade que agrupa a peregrinos e expertos no Camiño de 27 países, desde o primeiro momento preocupouse pola posible afección deste desproporcionado proxecto ao pé mesmo do Camiño Francés.

O informe técnico citado, elaborado polos expertos do organismo de referencia en materia de conservación do Patrimonio Mundial, confirma que estamos ante unha das maiores ameazas á conservación do Camiño de Santiago como ben cultural de valor universal.

Por este motivo a FICS, tras reunirse con empresa promotora e plataforma de afectados e despois de levar a cabo estudos sobre o terreo por parte dos seus propios expertos, obtendo conclusións que agora ven referendadas polo informe de ICOMOS, expresa o seu rotundo rexeitamento a este proxecto, completamente alleo ao contexto xacobeo, que supón unha ameaza aos valores culturais do Camiño, e demanda ás administracións responsables que poñan todos os medios que a Lei pon á súa disposición para impedir o que, con toda probabilidade, podería converterse no maior atentado patrimonial sufrido polo Camiño de Santiago en chan galego.

 

Escoita unhna entrevista na radio, cadena Ser

OS RISCOS DE CONVIVIR CO RADÓN

Deixa unha resposta

A exposición prolongada a altas concentracións deste gas radioactivo aumenta a probabilidade de padecer cancro de pulmón.

España aínda non adaptou a súa lexislación á Directiva Europea 2013/59/ EURATOM, onde se establecen medidas para a prevención e control da exposición da cidadanía fronte ao radón.

No Día Europeo do Radón, as Plataformas Cidadás formadas en diferentes puntos de España que se opoñen á minería a ceo aberto, quixeron lembrar que é o radón, como pode chegar ata o noso organismo, e que efectos produce.

As Plataformas informan de que “o radón é un produto de desintegración do uranio, mineral inestable que se atopa en todos os chans terrestres, pero son as formacións graníticas e pizarrosas situadas ao Oeste da Península Ibérica (Galicia, Zamora, Salamanca, Estremadura, Ávila, Segovia, Madrid) as que presentan un potencial de exhalación de radón significativamente máis elevado que no resto da Península”.

E é que segundo afirma a OMS (Organización Mundial da Saúde) entre o 3 e o 14% do total dos casos de cancro de pulmón diagnosticados, están causados pola exposición prolongada a altas concentraciónsdeste gas radioactivo.

As plataformas cidadás comparten a inquietudee din: “un posible incremento significativo da exposición da cidadanía ao gas radón ante o crecemento masivo dos expedientes mineiros que solicitan explotación de mineraisa ceo aberto”, precisamente nestas zonas xeográficas. Segundo afirman, “o propio chan onde se xera o radón actúa como barreira para impedir que gran parte deste contaminante radioactivo poida escapar libre cara ao exterior e poida penetrar no noso organismo mediante inhalación”.

Unha vez que o radón se libera, pode moverse con facilidade e percorrer longas distancias antes de emitir radiación e transformarse nos seguintes produtos da cadea de desintegración do uranio, que taménse poden transportar facilmente adheridos a partículas de po para seguir emitindo partículas radioactivas”.

Doutra banda, estas plataformas queren denunciar “a pasividade e falta de interese das Administracións Públicas por regular a exposición cidadá a este contaminante tan perigoso para a saúde”.

E é que o pasado 6 de febreiro de 2018, expirou o prazo que a UE impuxo a España para traspoñer a Directiva Europea 2013/59/ EURATOM, onde se establecen medidas para a prevención e control da exposición da cidadáns fronteao radón. Esta normativa fixa un valor de 300 Bq/ m3 como concentración límite en edificios, que é onde se concentra unha maior cantidade de gas radón, aínda que a OMS establece como máximo recomendado 100 Bq/ m3, unha cifra que cuestiona o límite que establece a Directiva Europea.

As Plataformas esixen ao Goberno, “que leve a cabo un exercicio de responsabilidade e elabore unha lexislación respecto diso que, se non impide a exposición da cidadaníaao radón e os seus produtos de desintegración, impoña medidas que a minimice, e leve a cabo os estudos necesarios para avaliar os riscos de que se produzan emisións adicionais, que polas graves repercusións sobre a saúde das persoas, deberían ser escrupulosamente revisados”.

“NO A LA MINA EN LA SIERRA DE YEMAS” (Ávila)

“NO A LA MINA EN EL VALLE DE CORNEJA” (Ávila)

“NO A LA MINA EN LA SIERRA DE ÁVILA” (Ávila)

“COORDINADORA NO A LA MINA DE URANIO EN SALAMANCA” (Salamanca)

“PLATAFORMA VECINAL MINA TOURO” (Galicia)

“ASOCIACIÓN DE AFECTADOS POR METALES PESADOS DE CARTAGENA” (Murcia)

ContraMINAcción, REDE CONTRA A MINARIA DESTRUCTIVA NA GALIZA

Tentativa de lavado de cara do lobby mineiro galego

Deixa unha resposta

  • As mineiras buscan rodearse de altos cargos da Xunta, Deputación, Concello de Santiago, Ministerio de Transición Ecoolóxica, así como de SEO Bird Life a poucas semanas de que se inicie o maior concurso de dereitos mineiros da historia galega

  • Desde ContraMINAcción denuncian a presentación dunha imaxe irreal do sector, plagado de desastres ambientais e irresponsabilidade cómplice por parte das administracións

A realidade demostra que a meirande parte das canteiras de Galicia carecen de restauración algunha. Tal e como recolle o Catálogo dás Paisaxes de Galicia existen, a modo de exemplo, unhas 66 explotacións mineiras, canteiras e localizacións de extracción de áridos ou terra, e citan concretamente, «pola súa extensión e a calidade paisaxística dá contorna» as canteiras de O Courel e Casaio, así como as de Porriño e Salceda de Caselas, nas que a ausencia de restauración e o deterioro paisaxístico son lamentables.

Son o que se coñecen no catálogo como ámbitos de especial atención paisaxística, unha figura que identifica «zonas nas que se produciron alteracións ou impactos en relación á paisaxe, é dicir, nas que diversas actuacións xeraron transformacións que deterioraron ou carácter ou a calidade dá paisaxe» e que necesitan de «especiais medidas de intervención e protección».

Desde a mina de Serrabal de Vedra, explotada por Ramsa e vencellada a Ferroglobe e a Villar Mir, ata a canteira abandonada do Monte Neme, os desastres ambientais das minas de San Fins en Lousame ou de Touro, pasando pola lenta agonía das paisaxes afectadas polas louseiras; Galicia destaca en liñas xerais, pola ausencia de restauración das canteiras e a irresponsabilidade empresarial e política no tocante ao cumprimento da normativa en materia de restauración dos espazos degradados.

O certo é que as demandas de información e transparencia dirixidas á Consellería de Economía, Emprego e Industria son cada vez máis numerosas por parte da cidadanía, preocupada polos desleixos cometidos durante anos por este departamento da Xunta de Galicia, e que cristalizaron nunha política de restauración de espazos mineiros degradados inexistente ou inoperativa e ineficaz, á vista dos problemas ambientais e de saúde pública que se están a producir en espazos mineiros abandonados como os das antigas minas de Touro, Santa Comba, Lousame ou no Monte Neme, en Carballo. De feito, hai moitos espazos danados pola drenaxe áceda de mina que se convirte nun grave problema de saúde pública e ambiental, con incidencia noutros sectores económicos como a pesca, o marisqueo ou o sector gandeiro-agrícola.

O Director xeral de Enerxía e Minas da Xunta de Galicia, Ángel Bernardo Tahoces, actúa como Vicepresidente do Comité organizador do V Congreso Nacional de Áridos, que organiza a FdA e Arigal, e comparte organización con Julio César Valle Feijóo, asesor de Mineira de Corcoesto, Edgewater, e da FdA (Federación española de áridos), organizadora do Congreso. Valle Feijóo está vencellado aos “dólares en una maleta Samsonite” e as “supostas mordidas” de altos cargos da Xunta no caso do fallido proxecto mineiro de Corcoesto. Tamén foi asesor da Cámara oficial mineira de Galicia ao mesmo tempo que a súa empresa litixiaba coa Xunta no caso Corcoesto. No evento tamén participa a empresa Erimsa, que recentemente anunciou un ERE na empresa de extracción de Frades, co que supostamente chantaxeaba á Xunta para obter máis dereitos mineiros. Erimsa presume de Sala propia co seu nome dentro do Congreso, e incluso recibirá dous premios nas categorías de “boas prácticas medioambientais” e “seguridade e saúde”, que supostamente outorga un xurado independente; e todo iso, a pesar das denuncias da Plataforma veciñal de Mesía, que hai uns días facíase eco do “moito dano medioambiental na zona de Mesía, como cambio de augas subterráneos, o famoso enterramento das vacas “locas” en canteiras escavadas a varios metros de fondura, entradas en fincas particulares sen permiso, enganos na preparación do terreo, non executar os plans de recuperación  medioambientais, deixar balsas abertas de varios millóns de litros de auga ao aire aberto, etc. Todo o contrario do que predican”.1

No Congreso tamén participa Votorantim Ciment, cuxa filial Cementos Cosmos que explota o xacemento do Iribio, en Triacastela mantén numerosas batallas xudiciais coa veciñanza; chegando incluso a demandar ao representante da Asociación cultural O Iribio.

Baixo o lema “Comprometidos coa sociedade”, esa sociedade á que lle acostuman deixar os espazos sen restaurar cando rematan as explotacións, como é o alarmante caso dos ríos vermellos de Touro, vítimas da drenaxe áceda de mina; o lobby rodéase do Presidente da Xunta, do presidente da Deputación da Coruña, do alcalde de Santiago, do Adif e incluso dunha organización ambiental Seo Bird Life, para facer un “lavado de cara” sen precedentes, dentro do sector en Galicia e amosar o apoio institucional ás desfeitas ambientais, que están a sementar por Galicia adiante as explotacións mineiras sen restaurar e a irresponsabilidade empresarial e política inherentes á falla de restauración dos espazos degradados.

1 http://mesiaunida.es/nota-de-prensa-resposta-a-chantaxe-de-erimsa/

 

Nota de prensa emitida pola Rede ContraMINAcción (Rede contra a Minería Contaminante en Galicia)

ContraMINAcción no Parlamento Europeo para falar dos estragos da minaría

Deixa unha resposta

Xunto a Ecologistas en Acción e plataformas de todo o estado afectadas por proxectos mineiros.

O evento organizado polo eurodiputado Xabier Benito, de Podemos, levou a voz dos grupos afectados pola minería.

Falamos dos problemas ambientais e sociais relacionados con diferentes proxectos mineiros en España e en Europa e coordináronse estratexias a futuro.

Esta terceira semana de outubro comezou forte para ContraMINAcción. Xunto a outras plataformas e organizacións de diferentes comunidades autónomas achegámonos a Bruxelas para poñer os problemas provocados pola minaría en común e facer visibles diferentes loitas contra a minaría que xurdiron nos últimos anos.

Falamos da febre das materias primas como litio, estaño, wolframio e tántalo en Cáceres; de uranio en Salamanca; de feldespato en la Ávila; de terras raras en Campo de Montiel, Ciudad Real. E de cobre, wolframio e ouro en Galicia.

Nos diferentes testemuños atopamos elementos en común: a gran preocupación cidadá polas consecuencias socioambientais das explotacións mineiras en aumento exponencial e incontrolado. Constatamos o carácter sistemático dos problemas, tendo explotacións mineiras un risco elevado para a poboación, tanto no que se refire a calidade das augas e do aire, como a contaminación e destrución da terra. “Non podo imaxinar a miña existencia sen a miña terra e por iso a defendo”, explica Laura Serranos ao ser preguntada pola sua motivación para opoñerse a minaría que a levou ata Bruxelas.

Tamén constatamos a deficiente restauración de antigos proxectos mineiros en moitos territorios, entre os que sobresae Galicia cas súas minas de San Finx, Touro ou Monte Neme. A pesar de iso, pretenden reactivar algúns destes proxectos. A perigosidade das balsas de residuos mineiros é un elemento común nos proxectos que a empresa Atalaya ten en Andalucía e en Galicia.

Ademais, rememoramos as imaxes da manifestación de máis de 50.000 persoas en Santiago de Compostela en protesta contra a minaría en xuño deste mesmo ano.

Como resultado decidimos seguir coordinando denuncias tanto a nivel estatal coma internacional, xa que como sinalou un membro da propia Comisión Europea na sua presentación, é verdade que as mineiras non cumpren a lexislación en gran parte dos casos.

O encontro tivo lugar gracias a iniciativa de Ecologistas en Acción quen a través de algúns dos seus grupos en diferentes territorios como Salamanca, Zaragoza ou Andalucía veñen constatando o aumento da conflitividade en torno a proxectos mineiros. Outros grupos de Avila, ou nós mesmos de Galicia unímonos a proposta.

Xabier Benito, europarlamentario do grupo ALDE reuniu en Bruxelas aos grupos afectados por minería

A facilitación veu dada polo eurodiputado de Podemos Xabier Benito, quen organizou varias actividades entre as que destacan un produtivo encontro no propio Parlamento Europeo en presencia dos seus colegas en Europa Miguel Urbán e en Andalucía Jesús Romero e Castilla-León, David Llorente. Estiveron tamén presentes na reunión membros do parlamento europeo doutros grupos políticos interesados no tema, como as galegas Lidia Senra e Ana Miranda e tamén Florent Marcellesi, para escoitar os testemuños e mostrar o seu apoio.

Agradecemos a oportunidade de facernos escoitar.

 

A eurodiputada galega Ana Miranda asistiu á reunión

A eurodiputada galega Lidia Senra achegou a sua solidariedade a ContraMINacción e participou da reunión

 

 

 

 

 

 

En prensa:

– El Confidencial: Asociaciones y ecologistas españoles reclaman el cierre de minas en el PE

– Diario de Teruel: Asociaciones y ecologistas españoles reclaman el cierre de minas en el Parlamento Europeo

– Finanzas: Asociaciones y ecologistas españoles reclaman el cierre de minas en el PE

– Tercera información: Podemos Andalucía lleva al Parlamento Europeo la “burbuja” de la minería impulsada por el PSOE

– La Vanguardia: Asociaciones y ecologistas españoles reclaman el cierre de minas en el PE

– La Opinión A Coruña: Ecologistas reclaman al Parlamento Europeo el cierre de minas en Galicia

– El Diario Castilla la Mancha: Podemos eleva al Parlamento Europeo su oposición a la “minería especulativa” de Ciudad Real

– Morón Información: Isidoro Albarreal participa en Bruselas en un evento sobre minería en Europa

– Ávila Red: Las plataformas antiminas acuden al Parlamento Europeo

– El Periódico de Aragón, a las 18.42h. Integrantes de Ecologistas en Acción y varias asociaciones en el Parlamento Europeo (PE) 

-Mining.com: Spanish environmentalists demand mine closure

Tecendo redes contra a mina de Touro e O Pino

Deixa unha resposta

Membros de Ecologistas en Acción que viaxan a bordo do veleiro Deusa Maat, atracaron no Náutico de Ribeira, e representantes de ContraMinacción, rede contra a minaría destrutiva na Galiza mantiveron o 28 de xuño unha xuntanza de traballo para estudar estratexias comúns contra proxectos como a da mina de Touro e O Pino que poden resultar moi danosos para o ambiente, a saúde das persoas e os medios de vida sostibles como a agricultura, o turismo, a pesca ou o marisqueo.

Posteriormente, houbo unha charla pública de Isidoro Albarreal, responsable de minaría en Ecoloxistas en Acción, que explicou as eivas, problemas e ilegalidades do proxecto que a mineira Atalaya Mining ten en Riotinto en Huelva, un proxecto moi semellante ao de Touro e O Pino. En conversación con membros de ContraMINAcción compararon as circunstancias de ambos proxectos, e a continuación houbo un rico debate sobre o avance da minaría en Galiza e na península ibérica e a resistencia surxida contra estes proxectos.